تاریخچه کشف این گاز به سال 1894 برمی‌گردد زمانی که دو دانشمند بریتانیایی به نام‌های لرد رایلی Lord Rayleigh و سر ویلیام رمزی Sir William Ramsay گاز آرگون را از هوا جدا کردند.

پیش از این و در سال 1785 هنری کاوندیش Henry Cavendish به کشف جالبی دست یافت و آن این بود که بیش از 120/1 قسمت از نیتروژن ممکن است حاوی برخی اجزای بی‌اثر یا خنثی باشد. دلیل نتیجه‌گیری او این بود که این بخش از هوا تحت هیچ شرایطی واکنش نمی‌دهد.

کار کاوندیش فراموش شد تا اینکه لرد ریلی بیش از یک قرن بعد به این موضوع پی برد که چگالی نیتروژن تهیه شده از طریق حذف اکسیژن از هوا بیشتر از چگالی نیتروژن حاصل از تجزیه آمونیاک است.

رمزی برای کشف این موضوع تمام نیتروژن را به‌واسطه واکنش آن با منیزیم داغ و تشکیل منیزیم نیترید جامد از گازی که از هوا استخراج کرده بود (هوا منهای اکسیژن) حذف کرد. سپس او با گازی روبرو شد که هیچ واکنشی نشان نمی‌داد. علاوه بر آن، با مشاهده گروه‌های جدیدی از خطوط قرمز و سبز در طیف گاز به این نتیجه رسید که یک عنصر جدید است.

گاز سنگین‌تری که پس از حذف اکسیژن و نیتروژن از هوا باقی می‌ماند اولین گاز نجیبی بود که بر روی زمین کشف شد و به دلیل بی‌اثر بودن آن را آرگون، برگرفته شده از کلمه یونانی argos به معنای تنبل، نام‌گذاری کردند.